Zon, zee & strand

Wat een zalige tijd! Xiamen is absoluut de mooiste stad die ik in China tot nu toe gezien heb. Het doet deugd om hier zo te kunnen genieten van de geur van zee & bloemen…

Eergisteren bezochten we samen met Ping haar vroegere universiteit, Xiamen Daxue. Wat een geweldige campus! Overal palmbomen en mooie gebouwen. Na een wandeling van een paar uur zijn we vrienden van Ping gaan bezoeken in hun nieuwe woonst. Het koppel (Yezi en Mianlong) is vorige week getrouwd en had ons uitgenodigd voor thee. De bewoners van de Fujian provincie zijn gek op thee, en maken er een hele ceremonie van. Dat was leuk om mee te maken en het koppel in kwestie was ook nog eens ongelooflijk lief! We hebben een fijn gesprek gehad en hopelijk kunnen we hen dit jaar nog eens ontmoeten. De ouders van yezi & mianlong zijn boeren uit de Hainan provincie waar wij zondag ook naartoe gaan. Het was voor hen de allereerste keer dat ze hun dorpje moesten verlaten om hun zoon op te zoeken in de grote stad. De kleinste dingen waren nieuw voor hen, en het werd ook meteen hun eerste kans om een buitenlander in levenden lijve te zien. Ook al konden we als gevolg van hun dialect niet met hen praten, toch waren ze oprecht vriendelijk.

Gisteren hebben we een fietstocht gemaakt langs de kustlijn! Ping & ik op een tandem en Sid op een mountainbike. Het tandem-idee leek ons wel gezellig maar ik kreeg er al snel spijt van. De fiets zag er heel chique uit, nog ingepakt in folie, maar de kwaliteit stelde niks voor… Ik heb vroeger al vaker met een tandem gereden en dit was écht niet wat het moest zijn. Het zadel komt zowat tegen de grond, we moesten trappen als een gek en de afwezigheid van een fietsbel in het Chinese verkeer maakt dat ik tot 3 keer toe bijna iemand aangereden heb. Spannend was het wel en genoten hebben we!

Verder werd ik zelf ook bijna geraakt door een voorbijganger. Je gelooft het nooit… Een boeddhistische monnik in een JAGUAR (!) stevende recht op ons af. Ik kijk Ping vragend aan en zij leek niet te snappen waarom. Blijkbaar is het tegenwoordig heel normaal om als monnik met een chique bak rond te rijden en vriendinnetjes te zoeken op de campus. De “fake-monnik” doet niemand meer opkijken. Tempels rekruteren jongeren die fake-monnik willen worden en vragen hen om een tijd in de tempel te wonen en wat over boeddhisme te leren. In ruil daarvoor krijgen ze een hoog loon en laten ze iedereen zien dat de Boeddha je rijk kan maken! Ze investeren ook in aandelen.

Wisten jullie dat er in China prijzen worden geplakt op mensen die aangereden worden in het verkeer? Als je als chauffeur een inwoner van Beijing aanrijdt ben je meer geld kwijt dan wanneer je een boer raakt. Een kind aanrijden kost meer dan een bejaarde. En wie staat helemaal bovenaan op het kostenlijstje? Juist ja, de buitenlander…

Gisteren gingen we opnieuw eten met vrienden van Ping. Zij werkten op de universiteit als “harmonizer”. Een interessante job die veel vragen oproept… Op een Chinese website kan je niet zomaar het woord “politie” schrijven of kritiek op de regering uiten. Doe je dat wel dan doet de webmaster die commentaar verdwijnen en kan je zeggen “I’ve been harmonized”!

Vandaag maakten we een rondrit op het eiland en verdwaalden we in de smalle steegjes van Gulangyu. Dat was heerlijk en bij toeval kwamen we een heel gezellig restaurantje tegen gesitueerd in een koloniale villa. Zo hadden we meteen de kans om die eens vanbinnen te bekijken. Xiamen begint al aan te voelen als 2^e thuis in China en willen hier zondag zeker nog niet weg…

Veel liefs,

Sophie x x x