Howdy bezoekers, gezeten daar op jullie luie bureaustoel!

Na een behouden vlucht van beperkte duur (2 uurtjes) zijn wij gisterenavond veilig en wel aangekomen in het schitterende Xiamen, gesitueerd in de provincie Fujian, de welvarendste van China (opzoekwerk heb ik niet echt verricht, ik baseer mij op de gezaghebbende Chinese versie van Monopoly, waarin deze provincie voor het astronomisch hoge bedrag van 4000 yuan pas de jouwe is, enige empirische waarde achter mijn bewering is dus ver te zoeken). In tegenstelling tot de vlucht naar Chongqing, die vertraging had opgelopen “due to aircraft delay” (een schitterende verantwoording vanwege het vliegveldpersoneel, moet gezegd), verliep de onze probleemloos. Xiamen bevalt ons zeer: de inwoners spreken met andere tongval dan hun tegenhangers in het Noorden, en ook van uiterlijk verschillen ze enigszins. Xiamenezen (neologisme; beter nog vind ik ‘Xia-men’, als meervoud van Xia-man J) zijn op vele vlakken wereldburgers: modebewust en hip over de hele lijn, op de hoogte van nationale en internationale actualiteit, niet bekrompen, en ook economisch gezien hebben ze zoals gezegd hun zaakjes op orde. Op Shanghai na moet dit ongeveer de meest metropolitische stad waar we ons kamp hebben opgeslagen. Daarstraks nog een liedje van Arno op de radio gehoord in een doodgewoon verkooppunt van gedroogde vis, als ik me niet vergis, een gegeven dat ongeveer even bizar is als mijn recente aankoop van de film Ex-drummer van een straatventer (die houdt van Brusselmans’ typerende vertelstijl en opkomend Belgisch regietalent?) De temperaturen hier zijn tropisch in de zomermaanden, en uiterst aangenaam in de winter. De frisse zeebries die over het schiereiland waait werkt verkwikkend, en dat zie je ook aan de plaatselijke inwoners en hun gelaat. Ook hun gemiddelde leefomstandigheden (beter dan die van Chinezen in de meeste andere provincies) zitten daar ontegensprekelijk voor iets tussen, maar toch, het plaatselijke klimaat haalt het beste in een mens naar boven, wij kunnen het weten.

Gezelliger nog dan Xiamen is het nabijgelegen (5 minuutjes met de ferry) eiland Gulangyu, waar we momenteel ‘gestationeerd’ zijn en waar gezellige pianomuziek uit de strategisch geplaatste luidsprekers in de straat weergalmt. Koloniale architectuur, nauwe straatjes waar een mens met veel plezier in verdwaalt, onbevolkte stranden en de schittering van de zon op de natte rotsen, alles wat je zoal verwacht van een paradijselijk eiland gelegen op deze breedteligging. Vijf dagen lang zullen we ons hier nog vermaken met het nuttigen van plaatselijke specialiteiten (cappucino’s, lasagne, bacon sandwiches, om maar een paar van die typerende snacks te noemen J), zwemmen in de Zuid-Chinese zee en ; oh ja, Ping komt ook hierheen, niemand beter dan zij om ons wat te gidsen doorheen de stad, gezien ze hier 4 jaar gestudeerd heeft!

Dat was het voor nu, vrienden van de bloggerie, wij zorgen regelmatig voor updates, zorgen jullie voor de hapjes!

Groetjes,

S & S