Pruimfluim...

Tante Luo’s kookkunsten laten in het algemeen te wensen over. Op dat ene minieme gebrek na lijkt ze geen kwaadwillig vrouwmens, behalve dan dat we vermoeden dat ze een geldwolf is. Edit: niet lang na dit schrijven blijkt vrouwe Luo een zeer warme, attente gastvrouw te zijn met wie het dikwijls aangenaam praten is. Hetzelfde geldt voor haar man, die het erg op ons begrepen had en er naar ons gevoel alles aan deed om ons verblijf zo genietbaar mogelijk te maken.

Cao Shu (nonkel Cao) is een man van weinig worden die nog bij het leger gediend heeft, in het bijzonder tijdens de Culturele Revolutie. Een tijd waar hij met veel weemoed aan terugdenkt, af te leiden uit de verrassende schaterlachjes en overenthousiaste schouderklopjes die de man in de omgang hanteerde toen ik hem deze voor Chinezen nog steeds memorabele periode in herinnering bracht. Op de vraag of hij ooit had deelgenomen aan de strijd antwoordde hij van niet, “maar ik heb wel ooit eens een grote beer gemold. Vanop zo’n 30 meter afstand was dat. Oh ja, en een everzwijn ook.” Groot wild of Japanners, nonkel Cao neemt het onderscheid tussen de twee blijkbaar niet al te nauw.

Dat de man er nogal radicale overtuigingen op nahield, werd des te duidelijker toen hij en ik het hadden over de kwestie Taiwan. “Sanya en Taiwan zijn de twee enige echte eilanden die China rijk is. En wat een immense oppervlakte nemen ze in! Maar dat andere eiland wil geen eiland meer zijn, dat wil het ‘ei-juk’ van zich afwerpen (vrije vertaling, nvdr.). Maar oh wee, moest het ooit zover komen, moest Taiwan zomaar eventjes haar onafhankelijkheid voor zich opeisen, dan weten wij wel wat gedaan; hier op Sanya hebben we een enorm kanon staan, en met dat kanon zouden we hen eens goed gaan beschieten. Dan weten ze wie de baas is.”

Na dit eenzame en luidruchtige betoog, gehouden op een willekeurig voetpad in hartje Sanya, vermande nonkel zich en liepen we in stilte verder. Hong Kong moest niet de volle lading ondergaan, want daar was het ‘1 land, 2 systemen’ principe al afdoende toegepast volgens onze gastheer.

Sanya in een notendop:

-Gemiddeld zo’n 25 graden Celsius, aangenaam zonnetje op de knikker, kokosnoten binnen handbereik (gesteld dat er ook een ladder binnen handbereik is), met Russen beladen kusten, met drank en sigaretten beladen Russen…

-Sanya wordt bevolkt door een heleboel minoriteiten (Li, Miao, moslims of Hui,…), en velen onder hen zijn tewerkgesteld in de – laat ik even een chique term hanteren – fruitbusiness: maniok, mandarijntjes, dwergbanaantjens, passievrucht, kokosnoten, mango, etc… Ook het bedelaarschap als beroep is velen onder hen niet vreemd.

-De straten/voetpaden/ van Sanya liggen bezaaid met rode en roestbruine vlekken, afkomstig van binglang, een op pruimtabak gelijkend goedje dat voornamelijk door de plaatselijke bevolking (met voorsprong de moslims onder hen, leek ons) gekauwd wordt; de versere ‘spuugpoeltjes’ gelijken op bloed uit de diepste krochten van het menselijk lichaam, maar wij weten wel beter en deinzen dus niet terug voor een gezellige wandeling op het inmiddels op een schilderspalet gelijkende voetpad.

-De Olympische fakkel zal in de aanloop naar de Spelen vanuit Sanya naar Beijing worden gebracht; ‘fakkeldrager worden’ staat tevens hooggeplaatst in de ‘Olympische wishlist’ van de doorsnee Chinees.

-De Miss World verkiezing van 2007 vond plaats in Sanya, en – rarara – de winnares was een (er niet meer geheel Chinees uitziende) Chinese. Hmmm, ruikt naar doorgestoken kaart…maar zoals we allen wel weten begaat het stadsbestuur geen echte misdaad als het het integrale voorzitterschap van die wedstrijd wat relatiegeschenken cadeau doet, laat staan als het hen op een vriendschappelijk buffet of 5 trakteert. Dat noemt men gastvrijheid, capiche?

Vanuit een louche ogende internetbar groeten wij ons in omvang beperkte lezerschap:

(spugen eerst met veel vertoon een vers hoopje met kokospulp vermengde pruimtabak op de zo al bevuilde tegelvloer) “Greetings from Sanya, air quality good here!”

Groetjes,

S & S

Oh ja, blijkbaar vond de officieuze trommelfederatie van Hainan, tot voor kort voornamelijk bestaande uit 50-plussers, dat ik wel paste in hun recentste nummertje; het filmpje in kwestie valt te bewonderen via de link in de kantlijn…