Free love!

Dag lieve mensen!

Voor wij overmorgen het vliegtuig opstappen naar Xiamen nog snel even een postje. De voorbije dagen hadden we het geluk om Ping bij ons te hebben, de liefste Chinese vriendin die ik rijk ben. Zij woont tegenwoordig in Singapore met haar vriend, en dus is de tijd met haar samen altijd heel schaars! Deze week toonden we haar de beste plekjes van Jinan en we hebben het supergezellig gehad. Ping is niet echt een conservatiefje en daarom kan je met haar ook heel interessante discussies houden. Gisteren hadden we een boeiend en toch wel verontrustend gesprek over “liefde”…:

Wanneer je in China na je 25 nog steeds geen wederhelft gevonden hebt, zit je in grote problemen (althans volgens je ouders en alle mensen rondom je). Zoiets is echt not done en de oplossing ligt hem vooral in het zorgvuldig selecteren van iemand die je in de toekomst mogelijk kan leren graag zien, liefde tussen 2 mensen kan immers altijd gecultiveerd worden!

Algemeen gesproken krijgen alle zonen hier door hun ouders een woonst aangeboden, want anders zou hij toch nooit aan een vriendinnetje geraken? Papa en mama werken dus fulltime om dat huis dat totaal boven hun budget gaat af te betalen. Maar de dochter krijgt niets en dat brengt een gans systeem op gang. Als je weet dat een goede baan in Beijing ongeveer 130 Euro per maand oplevert, dan zie je meteen dat alleen wonen doorgaans zo goed als uitgesloten is voor de vrouw. Wat doe je dan? Op zoek gaan naar een mannetje met een fijn huis dus!! Want zelfs met 2 doorsnee inkomens kan je nog geen woonst betalen in Beijing en een simpel leventje leiden. Lang genoeg thuis wonen dacht ik toen maar das ook niet echt een optie want betekent zoveel als gezichtsverlies voor de ouders. Die stappen dan zeker naar een van de ontelbare huwelijksbureaus hier aanwezig! Als je na al dat zoeken een geschikte partij hebt gevonden is het ook nog eens vanzelfsprekend dat je een ongemakkelijke relatie opbouwt met de schoonouders, dat hoort zo. Koppels die hun voeten vegen aan dit systeem noemen zichzelf wel eens heel fier “free love!”. Heel terecht ook merk ik nu, maar nog steeds een luxe die weinig Chinezen zich kunnen veroorloven…