Bloggen maar!

Jazeker, uw trouwe gastheer is alweer aan het bloggen geslagen, en heeft zich deze week nuttig (?) gemaakt met het bekijken van allerlei andere, China-gerelateerde blogs, om te constateren dat:

1) ...Chinezen een raar volkje zijn, en hun ongewone/gewone (schrappen wat volgens jou niet past) gebruiken zich ook uiterst lenen tot plastische en niet zelden hilarische beschrijvingen op blogs;

2) ...het stikt van de bloggende expats (‘expatriates’) in China, voornamelijk in Beijing en Shanghai, en dat de meesten van hen de Amerikaanse of Engelse nationaliteit hebben (een veralgemening die geen Aziatische bloggers omvat, omdat ik nu eenmaal geen Koreaans, Maleisisch of Japans beheers en dus aangewezen ben op Engelstalige blogs), met de nodige botsingen tussen Westerse en Chinese cultuur tot gevolg;

3) ...er tussen diezelfde expats soms een vreemd en naar mijn mening nogal misplaatst gevoel van solidariteit heerst, gecombineerd met een spottende maar niettemin aanwezige afkeur van Chinezen en hun gewoontes - iets in de trant van: “En of we ernaar streven geaccepteerd te worden door Chinezen, maar laat ons hen toch maar even lekker in de zeik zetten, want wat zijn ze toch grappig!”. Een gevoel dat ook mij occasioneel wel eens bekruipt, zij het in een wat eerbiediger variant…

4) ...er in China een heleboel plaatsen zijn die door ondergetekende en zijn vriendin nog moeten (en zullen! mark my words!) bezocht worden. Niet meegerekend: plaatsen in Jinan, die reken ik als gezien, zucht... : - ) (behalve de zoo; met de taxi zullen we daarheen gaan, al is het om ons ervan te vergewissen dat Chinezen colablikjes leeggieten op de dieren aldaar aanwezig, en hen vervolgens - op niet geheel geweldloze wijze - terecht te wijzen)

5) ...bloggen een verschrikkelijk dwaze maar dikwijls even genietbare waste of time is; onvoorstelbaar hoeveel mensen schijnbaar niets beters te doen hebben dan hun dagelijkse rompslomp publiek te maken, onderwijl benadrukkend dat ze zich er zelf maar al te zeer bewust van zijn hoe oninteressant/interessant het relaas van hun dagelijkse beslommeringen is voor buitenstaanders… Voor u iets zegt: ja, ook ik beken schuld. Tevens haat ik bloggers een beetje omdat ze mij van mijn vrije tijd beroven, het lijkt wel of ze allemaal (of toch degenen die schrijven over China) met gebundelde krachten dingen naar mijn aandacht. Jullie hebben ze! Nu goed!?

In de kantlijn vind je een selectie blogs die zeer de moeite waard is, hetzij om de humoristische ondertoon waarmee de auteur zijn/haar verblijf in China beschrijft, hetzij om de rake observaties met het oog op reeds genoemde cultuurbotsingen…

Voorts ben ik al sinds enige tijd geveld door het fotografie-virus, wat eigenlijk gewoon inhoudt dat ik koortsachtig (lees: als een zot) alles wat aan de lens van mijn Lumix kan worden blootgesteld ook effectief fotografeer, eerder dan dat ik als een ervaren fotograaf rustig wacht tot een geschikt subject zich aan mij aandient. Alledaagse taferelen die nogal verschillen van wat je op een doordeweekse dag in het Leuvense zou tegenkomen, interesseren mij het meest. Verschoning, Chinglish is zonder twijfel het leukst om op foto te vatten. Of nee, doe mij maar Chinese vervoersmiddelen (met de quad op het voetpad? hey, mij niet gelaten!). Niet zelden leidt dit wispelturige gedrag tot frustratie bij mijn geliefkoosde vriendinnetje, die mij deze hobby echter maar al te zeer gunt (tenzij anders beweerd in één van haar posts : - )). Anyway, voor nieuwe foto's, begeef u naar Picasa!

Toegegeven, na een tijd sta je nog maar zelden stil bij al hetgeen anders is, en moet je echt al een soort van comparatieve studie maken wil je tot een helder besef van al die verschillen tussen Oost en West komen.

Greetzz

Sid

P.S.: Ook ik ben aan het verzamelen geslagen, zij het in wat kitscheriger branches, met name:

+reclameposters voor sigaretten en booze uit het Shanghai van de jaren 30
+plastieken (???design-???) muizen met bewegende ledematen, elk van hen met verschillende opdruk en refererend naar stripfiguren en/of superhelden; laugh all you want, binnen tien jaar bereikt hun marktwaarde ongeziene hoogten en wilt iedere Europeaan er één! Gesteld dat de Chinese speelgoedmarkt dan nog toonaangevend is, en ze het zoveelste loodverfschandaal (of wat zat er op die treintjes van Fischer Price dat er eigenlijk niet hoorde te zitten?) heeft overleefd…