Een poosje verpozen in Jinan...

Jinan-city

“Houd de weersveranderingen goed in het oog”, waarschuwde een verkouden doch opmerkzame Pang laoshi (huisbazin) ons al bij haar vorige, vluchtige bezoekje. Jazeker, Pang met de scherpe ogen, aan wie zelfs de kleinste klimatologische fluctuaties niet onopgemerkt voorbijgaan, heeft gelijk als ze aanmaant tot voorzichtigheid. Het klopt dat niet alleen in Jinan, maar in geheel Noord-China de winter stilaan opsteekt, en zo wordt vooral de nood aan thermisch ondergoed (op voorhand aangekocht in een Leuvense vestiging van “Damart”, de uiterst onsexy doch zeer handige winkel voor vrouwen op leeftijd) mettertijd groter. Binnenkort zal ondergetekende zich zowaar zelfs wagen aan het dragen van een muts, ongetwijfeld met hilarische en op foto vastgelegde taferelen tot gevolg…

De sfeer in onze klas is er één van ongeziene gezelligheid, met een ‘ons-kent-ons’-gevoel en allerlei toffe karakterkoppen, de meesten van hen redelijk vlot in de omgang en allen amusant op hun eigen manier. Met enige tegenzin en ook nagenoeg onvoorbereid namen we begin deze week opnieuw de lessen op. Geen reden tot paniek, zo bleek toen we merkten dat onze afwezigheid tijdens de examenperiode ons door niemand kwalijk werd genomen. Leerkrachten prezen ons zelfs om onze initiatiefname en vroegen ons “of we wel goed genoeg uitgerust waren” na zulk een lange periode van afwezigheid en onvermoeid reizen, tongxue (klasgenoten) informeerden dan weer geïnteresseerd en in detail naar onze whereabouts van de laatste weken. Inmiddels zijn we in de spreekles aan het debatteren geslagen, en buigen we ons over heerlijk irritante vraagstellingen als ‘Ben je voor of tegen samenwonen voor het huwelijk?’. In een Chinees debat mag iedereen trouwens gewoon om beurt zijn zegje doen, en wordt het concept van vurig met mekaar in discussie treden eerder subtiel afgewimpeld dan op prijs gesteld.

Naar verluidt lag het niveau van de examens erg laag, en werd er door sommigen zelfs gespiekt (niet hetgeen je zou verwachten van uitwisselingsstudenten of mensen die speciaal een studentenlening aangaan om zich hun opleiding hier te kunnen veroorloven). Volgens Guanzheng, een goede vriendin uit Beijing, wordt er door schoolgaande Chinezen naarstig op los gespiekt (ook zijzelf doet het), een gegeven dat de door Chinezen zo hoog in het vaandel gedragen en tevens maatschappelijk opgelegde leergierigheid (want hoe ver kom je hier als niet-boekenwurm?) toch een beetje tenietdoet.

Foodstuff

Recentere ontdekkingen in de plaatselijke supermarkt: gezouten/ongezouten Ierse (?) boter, Frans + bruin brood, de heerlijkste kerstomaatjes, Kinder Bueno’s…

Wat ik niet meer zal doen: eten in om het even welke vestiging van KFC, gerund door een zootje ongeregeld, mensen die er geen bal om geven dat ze hun klanten opzadelen met best wel hardnekkige darmbacteriën, die op hun beurt ook niet al te zeer inzitten met de gezondheid van hun gastheer. Conclusie: back to the drawing board, het fastfood-concept is er eentje voor de prullenbak en heeft onvoorwaardelijk afgedaan…

Misc.

Binnen anderhalve week is het zover en komt Sophie’s mama samen met haar beste vriendin afzakken naar Beijing! Dat belooft een emotioneel weerzien te worden, eentje voor in de films vermoed ik… Wij zijn alvast voorbereid op de komst van deze twee leuke Belgische meiden en zullen hen met het grootste plezier wegwijs maken in steden als Shanghai, Suzhou en Hangzhou (“In de hemel is er het paradijs, op aarde zijn er Suzhou en Hangzhou”). Het verdere verloop van hun verblijf zal naar goede gewoonte gepubliceerd worden op deze blog…

Vastberaden hier niet bij de pakken te blijven zitten, zijn we bovendien weer aan het plannen geslagen, ditmaal met het oog op een wat langdurigere en zuidelijker georiënteerde excursie. Ons mentale kompas gebiedt ons koers te zetten naar het zuiden van China, alwaar wij 1) de culturele en culinaire delights van provincies Fujian, Guizhou, Yunnan, Sichuan en 2) een ‘zon-zee-strand-kokosnoot-cocktail’-vakantie in Hainan, China’s very own Hawaii (tevens op dezelfde tropische, equatoriale breedteligging) zullen tegemoet gaan. Daarvoor zal ik overgaan tot de aanschaf van één kwalitatief mogelijk minder hoogstaande, doch daarom niet minder bruikbare trekking-rugzak van redelijk formaat, kwestie van naast de schriftelijke planning van onze reis ook het praktischer aspect ‘A.S. Adventure’-gewijs in orde te brengen.

Verder dringt zich al lang de noodzaak van een fiets aan ons op: steeds weer een taxi nemen begint zo stilaan wat decadent aan te voelen (ook al kost een ritje hier doorgaans 75 eurocent) en de gigantische omweg die we iedere ochtend weer maken naar ons lesgebouw lijkt somehow aanvaardbaarder op twee wielen…

Ziezo, dat was het dan weer; zo meteen trek ik erop uit, met fototoestel in de hand, rondom speurend naar enkele leuke kiekjes die het posten waard zijn… Tot zeer binnenkort!

Sid