Guizhou & Fenghuang

Dag iedereen!

Hier volgt een verslagje van onze voorbije reis doorheen de provincies Guizhou en Hunan. Het belooft lang te worden dus jullie zijn gewaarschuwd...

Onze reis begon met een wel heel vermoeiende treinrit op trein nummer 1946. Ping suggereerde dat dat getal wel eens het maakjaar van de trein kon zijn en we geloven haar. Het was de oudste trein die momenteel nog in China gebruikt wordt! Geen airconditioning dus gedurende de 35 uur die we erop moesten doorbrengen. Volgens het treinpersoneel mochten we nog van geluk spreken dat we niet op het warmste moment gekomen waren, in augustus loopt de temperatuur in de cabines op tot 48 graden en vallen er om de haverklap Chinezen flauw...

Maar eens we in Guizhou aankwamen wisten we waarvoor we het allemaal deden! Een prachtig uitzicht doemde op voor onze slaperige oogjes. Uitgestrekte rijstvelden badend in zonlicht met hier en daar een verloren bergdorpje. In Yunnan zagen we al rijstterrassen maar deze waren absoluut superieur.

Toen we 's ochtends aankwamen in Kaili voelden we ons nog redelijk fit en besloten we maar meteen de bus te nemen naar Xijiang, een prachtig bergdorpje waar de Miao-minoriteit woont. China telt 56 'minoriteiten', de grootste groep van Chinezen zijn Han en 55 andere zijn dat niet. De 55 andere bevolkingsgroepen bezetten voornamelijk de grensgebieden met andere landen en hebben hun eigen specifieke rituelen, kledingstijl, taal, enzovoort. Guizhou is de provincie bij uitstek om minderheden 'in hun natuurlijke habitat' bezig te zien en dat was voor ons dan ook het doel van de reis.

De busrit naar Kaili zou ongeveer 2 uur duren, maar gezien je de toestand van de bergpaadjes nooit kan voorspellen en wij natuurlijk weer een ongeval moesten meemaken deden we er 5 uur over. De bus was gevuld met boeren die om de zoveel maanden naar de grote stad trekken om inkopen te doen in bulk! Zelfs onder onze voeten hadden we dozen staan met insectenverdelger, shampoo en weet ik wat nog allemaal... Naast mij zat een vrouw met een baby'tje. Dat zag er ontzettend lief uit maar al gauw liet hij een hoopje bruin vallen doorheen zijn broekje met opening. Gevolg: mama's broek ook helemaal vies en geurig maar ik gelukkig niet geraakt! Wat later werd de vrouw naast mij dan ook nog eens erg wagenziek met alle gevolgen van dien. Verder stopte we nog een aantal keer wanneer medereizigers het nodig vonden om groenten en kippen te kopen naast de weg en werd onze bus ook een keertje bestormd door jonge schoolkindjes die ongelooflijk blij waren met de potloden die een leerkracht uit Beijing uitdeelde op de bus. Een hele belevenis dus, deze tocht :)

Eens aangekomen in Xijiang werden we opnieuw beloond. Het dorp was in 1 woord prachtig!! Gelegen tegen een berg, tussen rijstterrassen en houten huizen bevolkt door de kleurrijke Miao-minoriteit. De Miao mannen smeden zilver en maken sierraden die wij al gauw als ideale souvenirs aanzagen, en de Miao vrouwen werken dag in dag uit soms wel maanden aan hun fijn geborduurde kleding, draagzakken voor kinderen, bruidsjurk of doodskleed.

Miao houden van bloemen, ze gebruiken bloempatronen voor zowel het zilverwerk als hun borduursels en dragen er ook bijna allemaal een grote in hun haar. Op feestdagen of speciale gelegenheden dragen ze nog steeds hun traditionele kledij vol zilver.

In Xijiang zijn geen bijna geen hotels te vinden en we zochten accommodatie bij de Miao thuis. Het huis met rode lampionnetjes helemaal boven op de berg sprak ons meteen aan dus besloten we er naartoe te gaan. Eens aangekomen en lichtjes uitgeput na de klim met onze rugzakken vonden we de ideale slaapplaats bij de Miao-koning. Het prachtige zicht over het dorp kregen we er gratis bij. De vrouwen maakten een uitgebreide maaltijd voor ons klaar en we gingen vroeg slapen na een vermoeiende dag...

De volgende ochtend stonden we vroeg op. Vooral Sid. Die was om 5u al wakker om de ideale foto te maken van de ochtendzon boven de rijstvelden! Het resultaat mocht er zijn. De rest van de dag verkenden we het dorpje en praatten we met de lieve mensen van Xijiang. (Sommige gesprekken leverden minder positieve informatie op. Zo verhuist de middelbare school van Xijiang volgend jaar naar een dorp veel verder weg wat betekent dat veel kinderen niet meer naar school zullen gaan na hun 12de. De belangrijke officials van Xijiang hebben ook besloten om een graantje mee te pikken van het toerisme. Vanaf september komt er een ticketboot op de snelweg naar Xijiang te staan zodat iedere bezoeker een stevige prijs betaalt om het dorpje te bereiken) 's Avonds viel de elektriciteit uit en hadden we fijne gesprekken bij kaarslicht.

Dag 3 brachten we door in Langde. Langde bleek opnieuw een pittoresk Miao-dorpje te zijn waar, gezien de betere bereikbaarheid, meer toeristen belanden. Gelukkig kwamen we op een goed moment en konden we bij wijze van verwelkoming genieten van een dansoptreden! Bij aankomst drink je rijstwijn die overvloedig aangeboden wordt door de bewoners van het dorp. Vervolgens beginnen de mannen muziek te maken en voeren de vrouwen verschillende dansen op. Na het optreden zochten we een toilet. Er waren er welgeteld 2 voor het ganse dorp; 1tje naast de varkens en 1tje erboven. De tourgroepen die massaal langskomen hier bezoeken vast een toilet alvorens ze aankomen in Langde.

Na Langde bezochten we ook nog Matang, thuishaven van de Gejia-minoriteit. De Gejia worden door de Chinese overheid ondanks hun totaal verschillende cultuur onterecht geklasseerd onder de Miao-minoriteit, iets waar beide groepen heel ontevreden over zijn.

Na 5 dagen moesten we wegens tijdsgebrek Guizhou verlaten. Veel te vroeg, want deze provincie had nog veel meer te bieden! Ooit gaan we nog eens terug... Onze volgende bestemming werd Fenghuang, opnieuw een erg mooi dorpje gelegen aan de tuojiang-rivier in de provincie Hunan. Fenghuang is de laatste jaren tot populaire vakantiebestemming gemaakt en het was niet moeilijk te snappen waarom. Naast de rivier stonden honderden houten paalwoningen, oude bruggen en pagodes overal. Overdag was het echt genieten in de straatjes van Fenghuang, een tocht door het verleden, maar 's nachts veranderde de stad een beetje in disco-town. De Chinese toeristen leken dat geweldig leuk te vinden, wij een beetje smakeloos... Iedere ochtend aten we onze lekkere toast bij het Soulcafe met zicht op de rivier, we sliepen bij een ontzettend lieve Chinese gastvrouw en we maakten ook een boottocht. Guizhou en Fenghuang maakten samen weer een onvergetelijke reis...

Nu zijn we opnieuw in Xiamen, waar het nog steeds even paradijselijk is als toen we hier vertrokken. Ondertussen is onze vroegere klasgenote Lise ook aangekomen hier en blijft ze bij ons de komende week! Vandaag zijn we samen de Xiamenese zee gaan verkennen We hebben nog meer leuke plannen voor onze laatste weken hier maar daar vernemen jullie later meer over.

Veel liefs,

S&S