And the special prize goes to...

Nihao'kes allemaal!

Na een lange bezinningsperiode (of noem het “3de bachelor sinologie”) heeft de tandem Sophie-Sid een nieuwe mijlpaal bereikt: Sophie is uitgeroepen tot kersverse winnares van de 8ste editie van de Chinese Bridge Proficiency Contest, en wel onder het toeziende oog van haar vriend… ikzelf dus!!

Technisch gezien bevond IK me onder HAAR toeziend oog, gezien ik maar na veel getouwtrek aan een ticketje voor de finale was geraakt en de mijne een floor seat was, schril contrasterend met de uitstekende, nee allerbeste zitplaats die ik in de eerste finaleronde had weten te bemachtigen. Bovendien wist een resem hoge pieten de hele middensectie te monopoliseren, alsof macht en invloed in deze belangrijker waren dan de emotionele toeverlaat van een centraal gezeten wederhelft.

Sophie speelde haar Zhu Yingtai echter met verve, en een blik op haar lager geposteerde en ontroerde vriend – omsingeld door een niet onbescheiden fanbasis bestaande uit Chinese koters – wist aan haar een traan en een subtiele stemtrilling te ontlokken. Jawel, acteren kan ze, zo merkte ik als geen ander vanuit de frontstage.

Ik heb voorts geen enkele reden tot klagen: tot mijn eigen verbazing (en wellicht ook die van andere kandidaten) verbleef ik op de rug van de Hanyuqiao-organisatie in hetzelfde vijfsterren-bastion als de rest van de crew, een concessie die mij af en toe overviel als zeer surreëel, maar waarvan ik niettemin zonder moeite heb genoten. Ik at ieder bord congee alsof het mijn laatste was en draaide de hand niet om voor een vijfde toertje rond het buffet-eiland, want ten allen tijde bestond de vrees ontmaskerd te worden als, nu ja, GEWOON MAAR “het vriendje van…”. Weldoorvoed en met herkenbare aanspreektitel – haofei de nanpengyou – verliet ik Hunan op 7 augustus  zo kwam voor mij een eind aan dit avontuur. Voor Sophie daarentegen is het einde slechts een begin: haar liefdesrelatie met China wordt voortaan officieel gesponsord, en dit via een beurs die haar toelaat 4 vruchtvolle jaren in China door te brengen. Ik mag alvast mee in de carry on luggage, een privilege dat ik – alweer zonder gêne en met trots in het hart – aanvaard.

Houston, over and out!

Greetzz

S & S

PS: voor fotomateriaal, zie zowat ALLE Vlaamse kranten! 